Ülkenin önde gelen günlük siyasi gazetesini bir magazin gazetesine tiraj kaybettirerek dönüştürmeyi başaran Ertuğrul Özkök'ün Hürriyet'teki genel yayın yönetmenliği görevi yirmi yıldan sonra nihayet sona erdi. Her gün Hürriyet giren bir evde büyüyen otuz küsür yaşında bir okur olarak kendisini, şu sıralar bazı meslektaşlarının nezaketen yaptıklarına inandığım şekilde badem gözlü olarak anamayacağım.

        Özkök, oturduğu koltuğun kendisine yüklediği ağırlığı üstlenmeye çalışmaktansa, o yükü hafifletmeyi daha kolay bulanlardandı. Daha hafif, daha sorumsuz, daha tembel bir gazete yaratarak Türk basın hayatına büyük bir kötülük yaptı. Köşe yazarları ile doldurduğu gazetesi yirmi yıl boyunca Türkiye gibi skandallarla dolu bir ülkede kaç tane habercilik başarısına imza attı? Kaç olayı ortaya çıkardı, takipçisi oldu ve neticelendirdi?

        Doğan grubu idaresinde Özkök kendisinin de itiraf ettiği gibi bir cambazdı. Hepimizin basına güvenini baltalayan, bizlere paranoyakça her manşetin ardındaki asıl niyeti düşündüren, şeklini beğenmediğimiz, içeriğine güvenmediğimiz bir gazete yarattı. Üstelik bu yaptıklarını da "konuşulan bir gazete yarattım" kisvesi altında marifetmiş gibi sundu.

        Son sekiz yılda okurunun genel endişelerini hiçe sayarak sanki kendi istediğinde parmaklarını şaklatarak her şeyi kurtarabilecekmiş gibi en kritik zamanlarda "safça" hep hükümeti destekledi. Ta ki kaçınılmaz olarak menfaatler çatışmaya başlayıncaya kadar. Neticede Özkök kendisinden farklı bir yaşam tarzını benimsemiş ve tam anlamıyla biat bekleyen iktidarı elbette sonsuza kadar tatmin edemezdi.

        Sanırım Doğan ve Özkök kendilerini çok kurnaz sandılar ve "neticede bunlar da siyasetçi, daha öncekiler gibi bunları da idare ederiz" yanılgısına düştüler. Ama öyle olmayacağı o kadar belliydi ki!

        Özkök'ün kişisel olarak iyi yanları da var elbette. Zaaflarını dile getirmekten çekinmeyen, etkileyici edebi yazılar yazabilen, kültürel açıdan kendini geliştirmiş, zevk sahibi bir insan. Ama görev süresinden geriye bıraktığı eser neresinden tutsa insanın elinde kalıyor!